Alpe on ice
Wat was dat weer heerlijk, schaatsen op natuurijs! Ik bedoel, je voeten in te kleine schoenen wurmen, ze stevig insnoeren, om dan bij temperaturen onder het vriespunt op 2 dunne ijzers over bevroren watervlaktes te glijden. En toch is dat geweldig mooi, net zo mooi als fietsen in de bergen.
Voorbereiding
En het paradoxale is, schaatsen door het vlakke, uitgestrekte Nederlandse polderlandschap is nog een goede training ook! Een goede training om in juni op een zonovergoten (hopelijk), kronkelige helling hoogtemeters weg te werken op een fiets.
Het was weer wel even wennen, schaatsen op natuurijs. In mijn herinnering schaatste ik in ’97 hele dagen weg.
Nu was het na een paar uur wel op. Naast het vertekenende effect van de herinnering duurde de ijsperiode in ’97 natuurlijk langer, en ging het op het laatst ook een stuk soepeler dan in het begin.
Gevoel
En toch, na een paar dagen dat gevoel. Van cadans, balancerend op 2 dunne ijzers over een bevroren plas vliegen. Een meditatieve bezigheid. Net als fietsen bergop. Met gebruik van dezelfde beenspieren een goede voorbereiding dus.
Bovendien kwam ik daardoor weer in het sportritme. Dat is tijdens alle feestdagen lastig vast te houden. Nu kom ik weer in de gewoonte van een aantal keer per week bewegen. Het lijf went weer aan alle inspanningen.
Ik zal straks op de flanken van de Alpe nog eens terugdenken aan die winterochtenden op het ijs in het Jisperveld en het Waterland…….