Zij die gaan klimmen groeten u
De fiets is gepoetst en nagekeken. De benen staan na de Ardennentochten vorige week, en een aantal dagen rust daarna, volkomen strak. Het lichaam is op gewicht. De benen moeten nog wel geschoren, maar verder ben ik er klaar voor.
Morgen reis ik af naar Frankrijk, en dat wordt weer een gevoel van thuiskomen zodra ik het dal van Le Bourg d’Oisans inrijdt.
Rust
Zo’n week van noodzakelijke rust is raar. Het lichaam is geënt op bewegen, en wil niets liever dan dat. Toch voel je ook het weldadige effect van even niets doen. De ochtendhartslag zakt, en de honger naar fietsen neemt toe. En hongerig moet je zijn, om 8 keer de Alpe op te fietsen.
Twijfel
Rust betekent ook twijfel. Ben ik er wel klaar voor? Heb ik wel genoeg gedaan? Uit ervaring weet ik dat het wel zo is. Met een anders ingestoken voorbereiding sta ik wel op hetzelfde niveau als vorig jaar. Maar ja, dat is de ratio. Het gevoel gaat twijfelen. Tegelijkertijd is dat de gezonde wedstrijdspanning die je nodig hebt.
Ik ga me druk maken over zinloze dingen. Het weer volgende week donderdag bijvoorbeeld. De lange termijn verwachting voor Le Bourg d’Oisans en omgeving schommelt wat. Het is ook niet zo waardevol om daar naar te kijken. Om te beginnen is het nu nog een lange termijn verwachting die alle kanten op kan. En bovendien is het weer een factor die je nu eenmaal hebt te nemen zoals het komt.
Zin
Maar bovenal heb ik er ongelooflijk veel zin in. Weer vriendschap sluiten met de flanken van de Alpe d’Huez. Weer fietsen voor een hoger doel. Weer samen het onmogelijke mogelijk maken.
Dank voor alle steun! Financieel, mentaal en spiritueel. Ik ga mij focussen op de beklimmingen. Die zullen te volgen zijn via http://live.opgevenisgeenoptie.nl/
Alpe d’Huez
beschouw deze berg
niet
als tegenstander
de macht
die ze je geeft
vervliegt
op haar flanken
beschouw haar
als
goede vriendin
in een gesprek
vol wendingen
bereik je uiteindelijk
elkaars diepste wezen